قال علی(ع):

 

قِلَّةُ الْعيالِ اَحَدُ الْيَسارَيْنِ.

 

اندك بودن تعداد زن و فرزند،يكی از دو آسايش است.

 

 

می گويم:

 

اينهمه كه در جامعه ما در تبليغ افزايش جمعيت،سخن پراكنی می شود،هيچ شنيده ايم كه اين حكمت از نهج البلاغه را كه فرموده امام علی(ع) است جايی بر زبان برانند! من هم اتفاقی پيدايش كردم.

 

اصلا عقل آدمی هم اين را می گويد كه اندك بودن تعداد زن و فرزند آسايش است.

 

در ضمن كيفيت، بالاتر از كميت است.هزار تا بچه به جامعه اضافه كنيم كه آفت جامعه باشند بهتر است يا صد بچه كه مصلح جامعه باشند؟

 

حتی در خود قرآن هم به اهميت كيفيت نسبت به كميت اشاره می كند و می گويد كه تعداد اندك با كيفيت بالاتر بهتر از تعداد بيشتر بدون كيفيت است و آن تعداد اندك با كيفيت،بر آن تعداد بيشتر بدون كيفيت پيروز می شوند.يعنی صد نفر بر هزار نفر برتری دارد:

 

يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ حَرِّ‌ضِ الْمُؤْمِنِينَ عَلَى الْقِتَالِ ۚ إِن يَكُن مِّنكُمْ عِشْرُ‌ونَ صَابِرُ‌ونَ

 

 

يَغْلِبُوا مِائَتَيْنِ ۚ وَإِن يَكُن مِّنكُم مِّائَةٌ يَغْلِبُوا أَلْفًا مِّنَ الَّذِينَ كَفَرُ‌وا بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَّا

 

يَفْقَهُونَ    انفال/آيه 65

 

ای پيامبر! مؤمنان را به جهاد برانگيز.اگر از ميان شما بيست تن شكيبا باشند بر دويست تن غلبه می كنند و اگر صد نفر (شكيبا)باشند بر هزار نفر از كافران غلبه می كنند زيرا آن كافران قومی هستند كه نادانند.

 

پس تربيت صد فرد دانا بسيار بهتر از توليد هزار فرد نادان است.

 

به نظر من اولويت ما در جامعه،بايد طبق اين فرموده امام علی(ع) و اين آيه قرآن،توليد فرزند كمتر با تربيت و كيفيت بالا باشد نه توليد فرزند و جمعيت بيشتر با كيفيت و تربيت پايين.

 

به عبارت ديگر،تربيت افراد دانای كمتر نه نادان بيشتر.

 

در اين صورت يك نفر جای ده نفر برای جامعه،كارآيی مثبت خواهد داشت و به جامعه هم فشار بيشتر به خاطر جمعيت بيشتر وارد نخواهد شد.